菩提即歇

《菩提即歇》这是一首歌

演唱: 银临

藏文原诗：仓央嘉措

藏语指导：无小样

分轨/后期：灰原穷

文案：

佛说，缘起即灭，缘生已空。

他说，用一朵莲花商量我们的来世，

然后用一生的时间奔向对方。

大雪泊岸他打马走过，

一朵莲花觉悟成佛。

痴儿舍了红尘守因果，

于菩提树跏趺而坐。

听闻布达拉宫的红梅，

一宿梵唱怒放长街。

他转动经筒口诵真言：

悲喜得失诸是生灭。

藏文：

མཛངས་མའི་ཐུགས་དང་བསྟུན་ན། །ཚེ་འདིའི་ཆོས་སྐལ་ཆད་འགྲོ། །དབེན་པའི་རི་ཁྲོད་འགྲིམསན། །བུ་མོའི་ཐུགས་དང་འགལ་འགྲོ། །

诗说山中芙蓉纷纷落，

流月曾栖于他眼波。

而今万人擦肩风马默，

她赤足匍匐磕长头。

藏文：

མཛངས་མའི་ཐུགས་དང་བསྟུན་ན། །ཚེ་འདིའི་ཆོས་སྐལ་ཆད་འགྲོ། །དབེན་པའི་རི་ཁྲོད་འགྲིམསན། །བུ་མོའི་ཐུགས་དང་འགལ་འགྲོ། །

END

按：

མཛངས་མའི་ཐུགས་དང་བསྟུན་ན། །ཚེ་འདིའི་ཆོས་སྐལ་ཆད་འགྲོ། །དབེན་པའི་རི་ཁྲོད་འགྲིམསན། །བུ་མོའི་ཐུགས་དང་འགལ་འགྲོ། །

是仓央嘉措写的诗，译为中文是：

曾虑多情损梵行，

入山又恐别倾城。

世间安得双全法，

不负如来不负卿。

菩提即歇

《十诫诗》

仓央嘉措

第一最好不相见，如此便可不相恋。

第二最好不相知，如此便可不相思。

第三最好不相伴，如此便可不相欠。

第四最好不相惜，如此便可不相忆。

第五最好不相爱，如此便可不相弃。

第六最好不相对，如此便可不相会。

第七最好不相误，如此便可不相负。

第八最好不相许，如此便可不相续。

第九最好不相依，如此便可不相偎。

第十最好不相遇，如此便可不相聚。

但曾相见便相知，相见何如不见时。

安得与君相诀绝，免教生死作相思。