七绝 续貂戏作四首
最喜欢唐代诗人杜牧的诗,因其短小精悍,亦因其言简意赅。日前诵读《山行》,突发奇想便戏作四首如左。自知此举乃是以负石上山之劳,取狗尾续貂之辱,若得自乐,亦自甘也。

一
远上寒山石径斜,
苍穹渐近碧无瑕。
人间俯看尘迷眼,
倍觉清心可辟邪。

二
白云深处有人家,
半亩桑麻半亩茶。
论道纹枰邀客至,
果蔬自摘酒常赊。

三
停车坐爱枫林晚,
满目嫣红映暮霞。
小径蹒跚佯酒醉,
轻投黍米哺归鸦。

四
霜叶红于二月花,
山溪暮霭薄如纱。
南飞阵雁无留意,
把酒东篱赏菊华。
网友评论