民不畏威,则大威至。无狎其所居,无厌其所生。夫唯不厌,是以不厌。是以圣人自知不自见。自爱不自贵。故去彼取此。 译:...[作者空间]
知不知上,不知知病。夫唯病病,是以不病。圣人不病,以其病病。夫唯病病,是以不病。 译:知道却认为不知道,这是很好的...[作者空间]
吾言甚易知、甚易行。天下莫能知、莫能行。言有宗、事有君。夫唯无知,是以我不知。知我者希,则我者贵。是以圣被褐怀玉。...[作者空间]
用兵有言,吾不敢为主而为客。不敢进寸而退尺。是谓行无行。攘无臂。执无兵,乃无敌。祸莫大於轻敌。轻敌几丧吾宝。故抗兵...[作者空间]
善为士者不武。善战者不怒。善胜敌者不与。善用人者为之下。是谓不争之德。是谓用人之力。是谓配天。古之极。 译:善于做...[作者空间]
天下皆谓我道大,似不肖。夫唯大故似不肖。若肖,久矣其细也夫。我有三宝持而保之∶一曰慈,二曰俭,三曰不敢为天下先。慈...[作者空间]
江海之所以能为百谷王者,以其善下之,故能为百谷王。是以圣人欲上民,必以言下之。欲先民,必以身後之。是以圣人处上而民...[作者空间]
古之善为道者,非以明民,将以愚之。民之难治,以其智多。故以智治国,国之贼。不以智治国,国之福。知此两者,亦稽式。常...[作者空间]
其安易持,其未兆易谋。其脆易泮,其微易散。为之於未有,治之於未乱。合抱之木,生於毫末。九层之台,起於累土。千里之行...[作者空间]
为无为,事无事,味无味。大小多少,报怨以德。图难於其易,为大於其细。天下难事必作於易。天下大事必作於细。是以圣人终...[作者空间]
道者万物之奥。善人之宝,不善人之所保。美言可以市尊。美行可以加人。人之不善,何弃之有。故立天子、置三公,虽有拱璧以...[作者空间]
大国者下流,天下之交。天下之牝。牝常以静胜牡。以静为下。故大国以下小国,则取小国。小国以下大国,则取大国。故或下以...[作者空间]
治人事天,莫若啬。夫唯啬是谓早服。早服谓之重积德。重积德则无不克。无不克则莫知其极。莫知其极可以有国。有国之母,可...[作者空间]
其政闷闷,其民淳淳。其政察察,其民缺缺。祸兮福之所倚。福兮祸之所伏。孰知其极,其无正。正复为奇,善复为妖。人之迷,...[作者空间]
以正治国,以奇用兵,以无事取天下。吾何以知其然哉?以此。天下多忌讳,而民弥贫。民多利器,国家滋昏。人多伎巧,奇物泫...[作者空间]
知者不言。言者不知挫其锐,解其纷,和其光,同其尘,是谓玄同。故不可得而亲。不可得而疏。不可得而利。不可得而害。不可...[作者空间]
含德之厚,比於赤子。毒虫不螫,猛兽不据,攫鸟不抟。骨弱筋柔而握固。未知牝牡之合而朘作,精之至也。终日号而不嗄,和之...[作者空间]
善建者不拔。善抱者不脱。子孙以祭祀不辍。修之於身,其德乃真。修之於家,其德乃馀。修之於乡,其德乃长。修之於国,其德...[作者空间]
使我介然有知,行於大道,唯施是畏。大道甚夷,而人好径。朝甚除,田甚芜,仓甚虚。服文彩,带利剑,厌饮食,财货有馀。是...[作者空间]
天下有始,以为天下母。既得其母,以知其子。既知其子,复守其母,没身不殆。塞其兑,闭其门,终身不勤。开其兑,济其事,...[作者空间]